Goodbye Vietnam!

Ho Chi Minh ook wel Saigon – de laatste stop in Vietnam. De drukste stad van het land, waar scooters je om de oren vliegen en zebrapaden puur als decoratie dienen. Rian was er 6 jaar geleden al geweest samen met haar moeder, maar voor Ruben de eerste keer. We boekten een hotel midden in district 1, vlakbij de Bui Vien straat (de Khaosan Road van Ho Chi Minh), maar aan de andere kant van het park, zodat we ’s avonds wel lekker konden slapen. 😊

Na aankomst in Ho Chi Minh, scoorden we een Bánh Mi (de famous belegde baguette) en liepen we richting hét postkantoor en de Notre Dame. Het postkantoor is ooit gebouwd door de Fransen in 1891 maar nog steeds in gebruik door Vietnam Post. De binnenzijde van het postkantoor is indrukwekkend met het grote portret van Uncle Ho (mister Ho Chi Minh) en de oude telegramhokjes. Daarnaast is het gewoon een grote trekpleister voor toeristen en kun je uiteraard nog je eigen kaartje sturen. De Notre Dame stond helaas, net als in Parijs, in de steigers. Komisch.

Aan het einde van de dag besloten we last-minute nog de bus naar de Cu Chi tunnels te boeken voor de volgende dag omdat we bedachten dat het in het weekend vaak veel drukker is bij toeristische attracties. Vrijdagochtend scoorden we een yoghurtje en een koffie om vervolgens voor de echte drukte bij de Cu Chi tunnels aan te komen. Onze gids van Hana Tours (aanrader) sprak goed Engels waardoor het een interessante belevenis werd. We waren onder de indruk van de vele tunnels, maar ook van al het leed wat zich daar moest hebben afgespeeld. Vooral de onmenselijke vallen die de Vietcong gebruikt hebben tijdens de oorlog waren bizar!

Dag 3 begon met een ontbijtje, waarna we richting het War Remnants Museum liepen. Ondanks dat het museum wellicht een eenzijdige kijk geeft op de oorlog, moet het een vreselijke gebeurtenis geweest zijn en waarom!??? De vele beelden en foto’s die hier het verhaal vertellen, komen binnen. Agent Orange (gifgas) kent nog steeds de gevolgen en alle manieren van martelen zijn echt intens wreed. ’s Middags bezochten we het Propaganda Bistro, Café Apartment Building (een appartementencomplex vol met cafés, restaurants, etc), deed Rian haar nagels. We sloten de dag af met een etentje met een Franse meid die we ontmoet hadden in het noorden tijdens de Ha Giang loop en studeert in deze grote stad.

Helaas kregen we op deze dag ook een belletje vanuit Nederland met slecht nieuws. Ria, moeder van Rian, was gevallen/uitgegleden bij een bezoek aan de supermarkt en had enorm last van haar been en enkel. Diezelfde avond bleek na een bezoek aan de huisarts en het ziekenhuis dat ze haar enkel gebroken had. Wat een domper! Samen met Tanja zou ze namelijk op maandag naar Sri Lanka vliegen om samen met ons vakantie te vieren en dit land te ontdekken.

Op zondag bezochten we een International Church, dronken we onze laatste egg-coffee en gingen we beiden naar de kapper. Toch altijd fijn dat je in eerste instantie hoort dat iets 200k kost en je vervolgens als toerist toch weer afgezet wordt voor 300k. Gelukkig kregen we ondersteuning van een Vietnamese dame in de kappersstoel en betaalden we uiteindelijk gewoon 200k. Geen enorme hoeveelheid geld, maar het was een principe kwestie!

Op naar Sri Lanka. Na een ontbijt bij onze favo coffeespot Little Hanoi Coffee, op naar het vliegveld. We vroegen de taxi chauffeur nog een korte stop te maken bij de Instagrammable roze kerk en toen was het tijd de backpacks weer op de band te leggen.

Wauw. 5 weken voorbij! Zo voelt het nog steeds niet. Het is enerzijds voorbij gevlogen, aan de andere kant waren we inmiddels beiden wel een beetje Vietnam-moe. Hoe dat komt? Meerdere redenen misschien, waarvan we eentje al een aantal keer besproken hebben: vies, afval, lege panden, triest.
Daarnaast vonden we het eten, vergeleken bij Thailand en Laos, niet zo lekker en vooral vet. Mooie plekken in de natuur zijn alles behalve ongerept, vaak omgebouwd tot een toeristisch attractiepark, wat de charme van de prachtige natuur wegneemt. Desalniettemin gaf Ruben het een 7- en Rian toch wel een magere 8. Het was zeker weten een avontuur én een belevenis!