Aangekomen op Bohol Island, deelden we een trike met twee Nederlandse dames richting het vliegveld van Panglao (het kleine eiland onder Bohol) en dus ons hotel, want die lag daar vanwege praktisch oogpunt vlakbij. 🙂

Wat bleek? We hebben het mooiste Filipijnse verblijf voor het laatst bewaard. Een klein hotelletje met schoon zwembad, grote kamer en op loopafstand van een goed Thais restaurant. Nadat we de middag doorbrachten in het zwembad, namen we onze laatste scooter in ontvangst en bezochten we Alona Beach – zogenaamd een mooi strand, sfeervol en een hele gezellige boulevard. Helaas is dit niet meer het geval en na 10 minuten zaten we weer op de scooter terug naar ons hotel. Jullie mogen raden waar we ’s avonds gingen eten.

De volgende ochtend stonden we met enig excitement op en reden we met de scooter richting Bohol Island. Dit zou onze laatste dag worden dat we echt op avontuur waren. We hadden een leuke route gemaakt langs alle hotspots en dus begonnen we aan een lekker ontbijt met zowaar ook een heerlijke cappuccino (de eerste met fatsoenlijk schuim). We vervolgden onze route naar de bamboo brigde, manmade forest, de bekende Chocolate Hills en met als afsluiter de kleine Tarsier aapjes! Deze dag vloog voorbij, maar voldaan ploften we rond een uur of 7 weer bij de Thai neer. Het enige wat ons nu nog restte, was de vlucht richting Manila de volgende ochtend.

De dag in Manila brachten we vooral lezend door, uiteraard onderbroken door diverse momenten dat we het hadden over onze reis. Beide toch ineens moe en ook een beetje verdrietig om het feit dat het nu toch echt voorbij was. Tuurlijk hadden we zin om naar huis te gaan, maar het afsluiten van 5 maanden viel best zwaar. Rond 4:45 uur ging de wekker en verplaatsten we onszelf richting het vliegveld. Beide waren we niet perse blij die ochtend.

Het zit erop. We zijn thuis. Heel erg wennen nog. De volgende ochtend meteen op pad richting Wijk bij Duurstede voor een wortelkanaalbehandeling voor Ruben. We hadden het idee dat we zweefden? Alsof we op bezoek zijn?

We kijken terug op een FANTASTISCH avontuur dat we beide niet hadden willen missen. Én voor ons staat vast: we gaan sparen voor in ieder geval een maand naar Australië :-).

Gekscherend hebben we tijdens het ‘afscheid nemen’ wat feitjes verzameld die we graag met jullie delen:

Landen bezocht
Thailand, Laos, Vietnam, Sri Lanka, Maleisië, Singapore, Bali (Indonesië) en de Filipijnen

Langste tijd in een land
Vietnam, 5 weken
Kortste tijd in een land
Singapore, 3 dagen

Favoriet land
Gedeelde eerste plaats voor Laos en Filipijnen
Mooiste natuur
Gedeelde eerste plaats voor Laos en Filipijnen

Koudste plek op de reis
Ha Giang, 10 graden (’s nachts tegen het vriespunt)
Warmste plek op de reis
Ho Chi Minh, 38 graden

Leukste stad
Rian: Hanoi
Ruben: Singapore

Mooiste strand
Rian: Stranden van Palawan
Ruben: Coconut Beach, Port Barton

Leukste excursie
Rian: We hebben zóveel hoogtepunten
Ruben: Ha Giang loop

Lekkerste eten
Rian: Thais
Ruben: Indonesisch

Lievelingsgerecht
Rian: Panang curry (of de buffalo-pumpkin curry in Pakbeng :-))
Ruben: Pad Thai

Favo ontbijt
Rian: Oatmeal of smoothiebowl
Ruben: French toast

Goedkoopste overnachting
Paradise Homestay, Tam Coc
Duurste overnachting
Radzone Hostel, Singapore

Plaats waar we het langst geweest zijn
Ubud, Bali

Aantal dagen op reis: 143
Aantal landen: 8
Aantal vluchten: 16
Aantal motorbikes: 23
Aantal verschillende bedden: 63
Aantal Grabs: 32
Aantal hikes: many!
Aantal georganiseerde tours/activiteiten: 15
Aantal kappers: 7
Aantal zonnebrillen: 4
Aantal kookworkshops: 3
Aantal kakkerlakken: 5
Aantal kokosnoten: 2
Aantal keer bier: ontelbaar
Aantal keer wijn: 1
Aantal foto’s: 4267 (nog uit te zoeken)

Verschillende biertjes
Chang, Beerlao, Tiger, Hanoi beer, Hanoi home brew, Strongbow, lokale pilsjes in Vietnam, Na Da, Saigon lager, Saigon Special, Kronenbourg 1664, Heineken, Belgo Craft beer, Lion lager, Tiger lager, Sapporo, Level33 brew, Bintang pilsner, Red Horse, San Miquel pilsner, San Miquel light

Lekkerste koffies
Salted coffee & egg coffee in Vietnam

Heel erg bedankt voor het meeleven n tijdens onze reis. Hopelijk gaan jullie het niet teveel missen 🙂

Voor nu: Fijne Pasen!

En Rian wil heel graag deze “beste budgettip” nog even met jullie delen:
Probeer accomodaties per whatsapp te contacten ipv via Booking.com of een andere tussenpartij. Scheelt hen fee afdragen en scheelt jou dus ook 🙂

Morgen reizen wij door naar Bohol en dat maakt toch wel het één en ander los… Dit zal namelijk onze laatste bestemming zijn hier in de Filipijnen. De afgelopen twee weken hebben we het hier vaak over gehad, het brengt mixed feelings met zich mee – van ‘weer-naar-huis-gaan-vrees’ tot aan het is mooi geweest. We hebben er bijna 5 maanden van reizen op zitten en wat was het fantastisch. We hadden het beiden niet willen missen!

Maar eerst.. waar waren we gebleven? Aangekomen in Port Barton genoten we van een heerlijk klein dorpje met zandweggetjes, gelegen aan een prachtig strand. We besloten de dag erna mee te gaan met een boottour van Coconutz en zagen hier prachtige koralen en heel veel vissen. Ondanks dat we al genoeg op het water hadden gezeten, genoten we erg van de prachtige omgeving en de nog wittere stranden. We sloten de dag af met Joost en Milou, een erg gezellig stel uit Nijmegen, die we tijdens de dagtour ontmoet hadden. Dag twee in Port Barton huurden we een kayak en peddelden we naar Coconut Beach – misschien wel het mooiste strand van onze reis? De omgeving hier is zo ongelooflijk mooi, ondanks dat we geen echte strandliefhebbers zijn!

Om 15 uur stond de trike klaar om ons naar de het busstation te brengen en pakten we de mini-van naar Puerto Princesa airport. Hier vlogen we erg laat nog richting Cebu Island, gelukkig ging dat allemaal goed (gezien de rijstijl van onze chauffeur..). Na een goede nacht slaap in Cebu (Manila 2.0), vervolgden we onze reis naar Moalboal. Moalboal is een klein dorpje wat bekend staat om de “sardine run”, een fenomeen waarbij je snorkelt tussen de miljoenen sardines. Rian was hier 6 jaar geleden ook al geweest en dus moest er een bezoekje gebracht worden aan de toenmalige eigenaresse van het hotel. Na bijgekletst te hebben, kregen we twee snorkels mee en gingen we op pad. Helaas stond er die dag een flinke stroming, dus helaas zagen we alleen wat sardientjes en geen turtles, die ook regelmatig vlakbij het strand zwemmen.

Moalboal is al diverse keren getroffen door tyfoons en zo ook nog heftig in 2021, dus het was best bizar om het terug te zien. Het gekke is.. het lijkt we of ze in Azië liever bijbouwen dan dat ze aan de slag gaan met renovatie- of het opknappen van panden. Het dorpje Moalboal was zeker verdubbeld qua grootte, maar het ‘oude dorp’ was ingestort en vervallen, wat eigenlijk zonde is.

Waar Moalboal ook om bekend staat zijn de canyoneering tours bij de Kawasan watervallen. Deze boekten we dus voor dag twee hier. Wauw! Dit was wel even een ervaring. Met 1 op 1 begeleiding van een guide trok je door het gebied, klimmend en klauterend door beken, rotsen en natuurlijk mochten we van diverse watervallen afspringen. Een erg gave ervaring. We besloten de derde dag lekker te relaxen bij White Beach. Op de scooter gingen we die kant op en lagen we bijna de hele dag aan het strand – jaja, we leren het wel!

Na 2,5e dag was het ook weer tijd om Moalboal te verlaten en begonnen we aan onze reis naar Siquijor. Geen ingewikkelde reis, maar wel heel veel stappen. Degene die ons op Instagram volgen hebben ze voorbij zien komen. We begonnen na het ontbijt met een trike (tricycle) naar de bushalte, waarna we een bus, een trike, een ferry, een trike, nog een ferry en nog een trike namen tot aan onze eindbestemming. Zo’n 5 uur later en dus 7 stappen verder kwamen we aan in Siquijor. Hier hebben er er inmiddels bijna 4 dagen op zitten. Het is een prachtig eiland, waar we naast scooteren, genoten hebben van diverse (privé)strandjes, uitzichtpunten, restaurants en prachtige zonsondergangen.

Morgen door naar Bohol. We hebben de ferry van 8:20 uur, zodat we nog iets aan onze dag hebben. De op één na laatste bestemming – al telt Manila ook niet helemaal meer mee.

Tot snel!

R & R

De dagen vliegen voorbij op de Filipijnen waardoor we inmiddels al een kleine achterstand hebben opgelopen in het bijhouden van onze blog! Vanuit Bali vlogen we op hoofdstad Manila. Manila is geen spectaculaire stad om te bezoeken en heeft erg weinig toeristische bezienswaardigheden. Wij hadden besloten hier toch naar toe te gaan omdat Rian bij haar vorige bezoek aan de Filipijnen (6 jaar geleden) een maand vrijwilligerswerk heeft gedaan bij Young Focus, een organisatie in de sloppenwijken, en dit graag met Ruben wilde delen.

Onze nachtvlucht landde om 6 uur ’s ochtends waarna we gelukkig gebruik konden maken van een early check-in bij het hostel waar we verbleven. Na twee uurtjes slapen namen we een Grab richting de sloppenwijken waar het hoofdkantoor van Young Focus gevestigd is. Young Focus is een organisatie die sinds 2008 onderwijs geeft aan kinderen uit de sloppenwijken en ondersteunen daarnaast de ouders door middel van training en coaching. Ze geven ze kansarme kinderen en jongeren de kans om zichzelf intellectueel, emotioneel, psychologisch en spiritueel te ontwikkelen en daarmee een kans te maken in de harde maatschappij.

Na een bakje koffie met Paul en Ann (de oprichters van Young Focus) en het ophalen van herinneringen gaan we met Paul op pad. Paul laat ons de sloppenwijken, de scholen en de oude vuilnisbelt zien om een beeld te geven van de levensomstandigheden van de mensen die hier wonen en werken.

Wat als allereerste opvalt zijn de enorm kleine huisjes van golfplaten waar gezinnen met vele gezinsleden wonen. De mensen hebben hun huis zelf van afval gemaakt, midden tussen het vuilnis. De huizen hebben geen watervoorzieningen, geen sanitaire voorzieningen en slechts enkelen hebben elektriciteit. Links en rechts liggen enorme stapels vuilnis en Paul vertelt dat dit hun enige bron van inkomsten is: alles wat recyclebaar is, uit het vuilnis halen en verwerken. Bizar om te zien en te horen dat ze hier vaak slechts enkele eurocenten per dag mee verdienen. We lopen langs een mannetje dat voedselrestanten van de Jollibee (de Filipijnse variant van de McDonalds) verzamelt, opnieuw kookt en per kilo voor 50 pesos weer verkoopt. Je moet er toch niet aan denken dat dit één van de weinige maaltijden is die je per dag eet! We lopen verder door de wijk en zijn onder de indruk van alles wat we zien. Omdat we een beetje het gevoel hebben dat we als ‘ramp’-toerist rondlopen maken we ook bijna geen foto’s. Toch is de sfeer in het wijkje heel gemoedelijk. De mensen zijn super vriendelijk, begroeten of zwaaien naar ons en alle kinderen willen high-fives, een knuffel of gewoon even opgetild worden. Gek genoeg werken de vele glimlachen aanstekelijk. Tegelijkertijd worden we ook weer even met de beide benen op de grond gezet. Hier lopen wij, twee westerse toeristen met zoveel ‘successen’ in ons leven, tussen de mensen die vrijwel niets hebben en ze lijken gelukkig en dankbaar te zijn met wat ze hebben. We waren er beiden een beetje stil van. Flinke reality-check! Kijk gerust even op de site van Young Focus als je benieuwd bent.

De volgende dag spraken we af met Dane, een oud-collega van Young Focus. We spraken af in de wijk Intramuros, wat ‘binnen de muren’ betekent. Dit wijkje is de oude vestigingsstad waaruit de Spanjaarden regeerden toen de Filipijnen nog een kolonie was. We wandelden over de oude stadsmuren, bekeken de stadskern, dronken koffie met notentaart en kletsten uiteraard bij. Eind van de middag was het tijd voor wat rust in het hostel, aangezien we rond 22:00 uur doorvlogen naar Puerto Princesa.

Avontuur twee in de Filipijnen zou beginnen in Coron, waar we de Buhay Isla Expedition geboekt hadden. Vanuit Puerto Princesa pakten we de mini-van naar El Nido om de volgende dag de ferry naar Coron te nemen. Dit klinkt eenvoudig, maar betekende twee halve reisdagen die best intensief waren. We kozen deze route omdat de vlucht rechtstreeks naar Coron echt een stuk duurder was – overigens wel interessant om nu eens opnieuw uit te rekenen, want vanwege het tegenwoordig schaarse aanbod in ferry’s (lees: iets met monopolie positie), kost de ferry tegenwoordig ook gewoon 2816 peso’s dus € 46,44. Hier kwamen wij echter pas bij het loket van de ferry achter 🙁

Terug naar avontuur twee. We boekten dus de 3 daagse expeditie van Coron naar El Nido inclusief 2 overnachtingen. De slogan van deze trip was: Expect the Unexpected! Heel veel meer informatie hadden we op voorhand niet, behalve dat we een kleine tas mee mochten nemen, een zwembroek, een bikini, muggenspul, citronella voor de zandvlooien, zonnebrand en een zaklamp. Het zou een soort Expeditie Robinson zijn volgens sommigen, maar in ieder geval “back to basic” en “without any agendas or timetables”. We hadden er dan ook erg veel zin in.

Om 8 uur verzamelden we in de haven van Coron waar onze bagage eerst weer even gescreend werd door een drugshond (dit gebeurde ook tijdens de ferryovertocht richting Coron), vervolgens verdwenen de grote backpacks in het ruim en gingen we aan boord. We waren met 23 deelnemers en 11 staffleden – 5 leiders, 2 koks, 1 technische man, 1 kapitein en 2 ankermannen. Flinke bezetting dus.

Alle drie de dagen bestonden uit relaxen en lezen op de boot, heel veel snorkelen en zwemmen, heerlijk eten met elkaar (lekkerste eten in de Filipijnen so far!) en natuurlijk werden de avonden op het strand afgesloten met de nodige rum-cola. Back to basic was het zeker, maar dat vonden wij helemaal niet erg. De bamboe hutjes waren simpel, maar voorzien van een matras, laken en klamboe en de douche was een grote ton water met daarin een emmer die je over jezelf om kon keren. De sfeer was gezellig, maar bovenal erg relax. Iedereen zag het als ontspannen avontuur en met elkaar genoten we van de prachtige eilanden en stranden die Palawan rijk is – zie onderstaande foto’s voor een kleine impressie. Al met al: een aanrader!

Terug gekomen in El Nido checkten we in bij een heerlijk guesthouse gelegen aan het prachtige strand van Corong Corong en sloten we de dag af met een viertal die we ontmoet hadden. De volgende dag begonnen we met een smoothiebowl en pakten we de mini-van richting Port Barton. Na ongeveer 3 uur rijden kwamen we daar aan en ploften we neer bij de volgende prachtige sunset op het strand. We kunnen hier best aan wennen hoor 🙂

Genoeg voor nu, maar zoals jullie wel snappen was dit dus wel een week van twee uitersten: de armoede in de sloppenwijk en de schoonheid van het eiland Palawan.

Groetjes,

R&R