8 dagen rondom Ubud

Vanmorgen checkten we uit na 8 nachten op één slaapadres en dat is een record voor ons. Ik zei tegen Ruben dat we dus ook maar weer eens een blogje moest schrijven, maar zijn reactie was: “We hebben toch niet zoveel gedaan?”. Hieruit blijkt maar weer dat ook Ruben niet erg goed is in niets (lees: weinig) doen. 🙂 Een blogje vanuit de rijstvelden dus, komt ‘ie..

Toen we vorige week aankwamen in onze villa met 6 hotelkamers, waren onze tassen al gauw (deels) uitgestald. Gek dat als je dus ergens langer zit, toch bepaalde dingen uit je tas haalt ipv zoveel mogelijk uit de backpack leeft. Nadat we gezwommen hadden, gingen we richting de zaak waar Ruben online een motor gehuurd had voor 9 dagen. Vervolgens scoorden we onze eerste Indonesische maaltijd en bekeken we de omgeving van ons hotel.

De volgende ochtend besloten we voor een kort ritje te gaan en reden we richting de bekende Tegallalang rijstterrassen. Helaas waren we beide niet erg onder de indruk en irriteerden we ons vooral aan het massale, toeristische, de vele attracties rondom de mooie natuur en de vele ‘swings’ – lees: schommels waar je met een mooie grote jurk op kan slingeren en waar dan een foto of video gemaakt wordt. We googelden naar ‘beste gado-gado Ubud’ en kwamen terecht bij Puspa’s Warung. Warung staat voor lokaal tentje en de lunch was dan ook heerlijk en niet duur.

Dag 3 begonnen we energiek en na een tip van een eerder tegengekomen stel reden we richting de Gembleng waterval, ongeveer een uur rijden vanaf Ubud. Daar aangekomen was het nog heerlijk rustig en klommen we omhoog. De waterval viel erg tegen, wel waren er diverse poeltjes bovenaan de waterval waar je heerlijk in kon afkoelen. De luchtvochtigheid hier in Bali is op dit moment extreem hoog, dus afkoelen was dan ook wel nodig.

Ochtend 4 bestond uit slenteren over de Ubud streetmarket. We scoorden wat cadeautjes voor het thuisfront en deden verder erg weinig – precies waarvoor we in Bali geland zijn toch?

Wat mij trouwens al de hele week intrigeert, zijn alle bamboe bogen boven de weg. Uiteraard zochten wij uit wat dit betekent en wat blijkt, we pakken weer eens een feestdag mee. Op 28 februari viert men namelijk Galungan, waarbij men stilstaat bij de de overwinning van het goede op het kwade. Eens per halfjaar viert men Galungan en per huishouden wordt er één “penjor” voor het huis geplaatst. De penjor (bamboe boog) wordt vervolgens versiert met tie-rips, doek, rijst, koekjes, palmbladeren, etc en staat symbool voor alles wat de aarde biedt om te kunnen leven. Het is eigenlijk een soort mini tempel. Oja, de hoeveelheid tie-rips viel mij trouwens op toen ik ons hotel ging helpen bouwen 🙂 haha.

Nadat we inmiddels ook een keer avondeten op hadden bij Puspa’s Warung, besloten we deel te nemen aan haar kookles in de ochtend. We mochten 3 gerechten kiezen van haar simplistische menukaart, dus kozen we gado gado, satay en chicken curry. Het was erg leuk en bijzonder eenvoudig, eenvoudiger dan de Thaise of Sri Lankaanse keuken. Alle ingrediënten kun je ook prima halen bij de Albert Heijn, dus geef maar een gil als je de recepten wilt. Omdat we die dag al erg vroeg bij het zwembad lagen, besloten we aan het eind van de middag nog naar een watervalletje dichtbij te rijden. Deze Kanto Lampo waterval is erg bekend bij influencers en instagrammers, dus draaiden we om zodra we aankwamen. Soort plaatsvervangende schaamte voor ons mens-zijn?

Dag 6 zaten we iets langer op de motor, want we hadden gelezen over de Jatiluwih rijstterrassen. Deze zijn echt een aanrader, mega uitgestrekte terrassen met heel veel groen. Geen swing of grote meute aan toeristen, dus wij waren blij. Heel veel meer hoef ik hier niet over te typen, want onderstaande foto spreekt voor zich 🙂

Op de terugweg van de Jutiluwih rijstterrassen kwamen wij langs de Ayung rivier waar raften één van de activiteiten is. Na wat rond geapp (ideaal al die touroperaters op de app) vonden we een organisatie die 2 uur raften op een afstand van 14 km rivier aanbood voor 250.000 idr, € 14,78 wel te verstaan. Helemaal top en nog inclusief lunch ook. Deze stond dus op het programma voor die dag. Het was bijzonder gaaf! Zeker een aanrader en dan vooral dat mannetje van ons appen, want normaal betaal je zo’n 900.000 roepies. Snap jij het nog?

Vandaag zijn we per motor verplaatst naar onze tweede verblijf vlakbij Ubud en dat is toch wel een beetje een droom die uitkomt. Nu al zin om morgenochtend wakker te worden tussen de rijst. Het is nog steeds bloody-hot, dus zijn we lekker aan het lezen, voorbereiden voor de Filipijnen en doen we dus vooral weinig.

Groetjes vanuit de – heerlijk rustige – rijstvelden!

R & R