Selamat tinggal Bali!

En ineens staat het stempeltje als bewijs van uitreizen weer in het paspoort en zitten we weer bij de gate te wachten. Dit keer op de vlucht naar de Filipijnen: de laatste bestemming van onze reis.

Na ons prachtige verblijf midden in de rijstvelden bij Ubud zijn we met de Grab naar Sanur gereden om vervolgens de speedboot te nemen Nusa Penida. Dit eiland ligt op maar 35 minuten varen van Bali maar is een compleet andere wereld. Even wennen weer dat we hier niet links en rechts voorbij gereden werden door scooters, heerlijk rustig 🙂 We bezochten Nusa Penida voor de gigantische kliffen en indrukwekkende viewpoints en lekker te scooteren over het eiland.

Omdat ons verblijf maar 15 minuten rijden was vanaf de haven huurden we twee scooters in plaats van een pickup, scheelt toch weer, en gingen we met de backpacks op de rug op pad! Eenmaal ingecheckt en even afgekoeld te hebben in het zwembad reden we naar de westkant van het eiland, waar we een bezoek brachten aan het Kelingking ’T-rex’ viewpoint en Broken Beach. Het viewpoint dankt zijn naam aan de rots die op een ‘T-rex’ schijnt te lijken. Zien jullie het?

Dag twee reden we naar de oostkant van het eiland voor de ‘Teletubbies Hill’ (nee niet de echte) en ‘Diamond Beach’. Diamond Beach is volgens veel reisbloggers het nummer 1 hoogtepunt op Nusa Penida en nu we er zelf geweest zijn, snappen we dat wel! Wat een prachtig strand en wat een blauw water! Om hier te komen moesten we nog wel even een steil trappetje af dat uitgehakt was in de rotsen, maar dat was absoluut de moeite waard. Uiteraard hebben we hier nog even een verfrissende duik in het water genomen.

Na dit bliksembezoek aan Nusa Penida zijn we met de speedboot weer teruggevaren naar Sanur en bracht de Grab ons naar Canggu. Voor onze laatste drie dagen Bali hadden we namelijk bedacht om dan toch éíndelijk surflessen te gaan nemen die we in Sri Lanka hadden overgeslagen. Canggu was naar verluid hiervoor de beste plek – ook de drukste, meest toeristische en meest ‘geinfluencede’ stuk van Bali (onze mening :-)).

De Grab liet ons achter bij Green Bali Guest House waar we een toch wel bijzondere check-in ervaring hadden. De medewerker die ons welkom heette wist nog net ‘welcome drinks’ en ‘passport please’ uit te spreken en legde de sleutel van onze kamer voor ons op tafel. Nadat we onze welcome drinks op gedronken hadden en een kwartiertje gewacht te hebben op wat verder komen zou (zoals de kamer betalen bijvoorbeeld) besloten we dan toch maar zelf naar de kamer te gaan.

Net als het ongemakkelijke incheckproces bleek het huren van een scooter een behoorlijke uitdaging bij deze jongeman en kreeg ik een telefoon in m’n handen geduwd om met de verhuurmaatschappij te bellen. De scooter werd behoorlijk snel geleverd, maar toen ook nog eens bleek dat de achterband niet voldoende lucht bevatte en de medewerker niet heel bereidwillig was om dit op te lossen, hebben we via WhatsApp bij de manager van het hotel ons beklag gedaan over de gehele gang van zaken. Hoe dit verder ging, lees je zometeen 🙂

De volgende ochtend begon om 8.30 onze eerste surfles omdat later op de dag de golven te sterk zouden zijn voor beginners. Laten we het zo zeggen, dit was een uiterst interessante ervaring. Vol goede moed begonnen we en normaal gesproken zijn we wel van de hands-on mentaliteit, maar deze keer viel het een beetje tegen. We begonnen op het strand met het oefenen en ‘planken’ op een surfplank waar we na 5 minuten het water ingeduwd werden om met een kleine aanmoediging direct te proberen te gaan staan. Wij merkten snel al dat deze golven al (te) sterk waren voor beginners en Rian besloot na een goed uur dat het mooi geweest was. Ruben bleef nog 30 minuten langer strijden tegen de golven maar besloot na 5 liter zout water geat te hebben dat er morgen weer een dag was.

Ons plan voor de rest van de dag bestond uit uitrusten bij het zwembad van ons hotel en ’s avonds naar de sunset bij de Tanah Lot tempel kijken. Het laatste viel helaas letterlijk in het water want er barste een serieuze bui los. Wij hoefden ons gelukkig niet te vervelen want de manager van het hotel kwam naar ons toe en vroeg ons of we tijd hadden voor een ‘gesprek’ met het personeel, naar aanleiding van onze ervaringen de dag eerder. Een beetje verbaasd liepen we met haar mee naar het volledige team dat zich verzameld had in de lobby. De manager vertelde uit dat het hotel pas 3 maanden geleden open gegaan is, dat haar medewerkers geen goed Engels kunnen spreken en dat ze heel erg zenuwachtig worden als ze dan gasten te woord moeten staan. Haar idee van een ‘gesprek’ was een rollenspel, waarbij we het hele check-in proces nog een keertje met iedere medewerker oefenden. We vonden het erg stoer dat ze dat ons durfden te vragen, dus deden daar graag aan mee – we zaten immers toch in een tropische stortbui 🙂

Dag 2 en 3 begonnen ook met een surfles voor Ruben die uiteindelijk op de laatste dag het een aantal keer voor elkaar kreeg om fatsoenlijk op het surfboard te blijven staan. Verder vulden we de dagen met hangen in het zwembad en het bezoeken van koffietentjes, lunchtentjes, souvenirmarktjes en nog meer restaurants in Canggu.

Op naar de Filipijnen!

Groetjes,

R & R